Θλάσεις (κατηγορίες, αιτιολογία, φυσικοθεραπεία)

Oνομάζουμε τη ρήξη των μυϊκών ινών η οποία προκαλείται ή από υπερβολικά έντονη σύσπαση ή από υπερβολική διάταση ή από άμεση πλήξη χτύπημα του μυ. Οι θλάσεις χωρίζονται σε: • Θλάση 1ου βαθμού: είναι μία απλή διάταση των μυϊκών ινών και ο ασθενής έχει πόνο και μειωμένη κίνηση στο μυ • Θλάση 2ου βαθμού: είναι μερική ρήξη μυϊκών ινών με έντονο σπασμό και αιμάτωμα χάνοντας ο μυς την ελαστικότητά του • Θλάση 3ου βαθμού: είναι η πλήρης ρήξη του μυός (δηλαδή κόβεται ο μυς). ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΕΣ • Ανεπαρκής προθέρμανση (προετοιμασία) του μυός • Υπερβολική κόπωση του μυός • Κακή τεχνική κατά την εκτέλεση των ασκήσεων (μυϊκή ανισορροπία) • Προηγούμενος τραυματισμός χωρίς καλή αποκατάσταση (ο μυς αναπτύσσει ουλώδη ανελαστικό ιστό στο σημείο προηγούμενης θλάσης και αυτό τον καθιστά αδύναμο και ανταλλακτικό ανελαστικό) • Κακός εξοπλισμός π.χ. ακατάλληλα παπούτσια • Άσκηση σε περιβάλλον με χαμηλές θερμοκρασίες • Έλλειψη ύπνου και κακή διατροφή (φτωχή σε κάλιο, μαγνήσιο, νάτριο) Η συμμετοχή του φυσικοθεραπευτή είναι απαραίτητη και στις τρεις περιπτώσεις θλάσεων. Στις θλάσεις 3ου βαθμού αναλαμβάνει μετά τη χειρουργική αποκατάσταση κάτω από τις οδηγίες του χειρουργού ιατρού. Στις θλάσεις 1ου και 2ου βαθμού η συμβολή μας είναι άμεση: • Εφαρμογή ψυχρού επιθέματος κατά το πρώτο 48ωρο για τη μείωση του αιματώματος και του οιδήματος • Μετά το πρώτο 48ωρο αφού περάσει η οξεία φάση μπορεί να αρχίσει η εφαρμογή θερμών επιθεμάτων σε συνδυασμό με τη μάλαξη • Χρήση του TECAR για μείωση του οιδήματος και αύξηση της κυκλοφορίας του αίματος στην περιοχή • Ρεύματα TENS για τη μείωσή του πόνου και του οιδήματος και για την καλή κυκλοφορία στο σημείο • Laser υψηλής συχνότητας • Μαγνητικός διεγέρτης και μάλαξη Δίνονται συμμετρικές ασκήσεις με μικρή ένταση, προοδευτικά αυξανόμενες με την πάροδο των ημερών. Ο ουλώδης ιστός που σχηματίζεται στο σημείο προκαλεί πόνο και ανελαστικότητα για αυτό και επιβάλλεται στον ασθενή πρόγραμμα διατατικών ασκήσεων (διατάσεις). Στη συνέχεια της αποκαταστάσεως έχουμε τις ισοτονικές ασκήσεις, εξειδικευμένες ασκήσεις ιδιοδεκτικότητας και νευρομυϊκής συναρμογής (δηλαδή ασκήσεις επανεκπαίδευσης του μυός στις δραστηριότητές του). Στο τελικό στάδιο έχουμε της έκκεντρες και τις πλειομετρικές ασκήσεις. Κάθε αθλητής/ασθενής είναι μοναδικός με συγκεκριμένες ανάγκες και απαιτήσεις και κάθε τραυματισμός επίσης διαφέρει από τον καθένα ακόμα και αν έχουν την ίδια διάγνωση. Κάθε θλάση οποιουδήποτε βαθμού θα πρέπει να αποκαθίσταται πλήρως πριν την επιστροφή του αθλητή/ασθενή στις προπονήσεις/καθημερινότητα. Η σωστή συνεργασία του γιατρού με το φυσικοθεραπευτή (και προπονητή όταν πρόκειται για αθλητή) θα μειώσει τον κίνδυνο υποτροπής και το χρόνο αποκατάστασης. βιβλιογραφία: physiomart.gr, physiogalinos.gr